عاشورا ، بعد از تاسوعاست !

به این جمله دو گونه می توان نگریست : ظاهری و سطحی ؛ و عمیق و حکیمانه .

اگر کسی سطحی و ظاهری به آن بنگرد ، طرفی از آن نخواهد بست و چه بسا اعتراض نیز روا دارد که این یک سخن بدیهی و بی فایده است ؛ معلوم است که عاشورا بعد از تاسوعاست ! این که گفتن ندارد .

اما نگاه حکیمانه و عمیق چیز دیگری می گوید ! در این نگاه ، صحبت از زمان نیست ، بلکه از محتوای آن است ؛ سخن از «روز» نیست ، سخن از «بروز» است ؛ از علت و معلول است که معلول از علت ظهور و بروز پیدا می کند . یعنی می گوید علت آمدن عاشورا و روی دادن فاجعه کربلا ، تاسوعاست .

مگر در تاسوعا چه اتفاقی روی داد؟ امام صادق علیه السلام فرمود : تاسوعا روزی است که در آن ، جدّ ما حسین علیه السلام (و یاران اندک و خاندان ایشان) در محاصرة دشمن قرار گرفتند .