به مناسبت پنجم شعبان میلاد امام سجاد علیه السلام نوشته شده توسط حاج علیرضا بکایی  /  يكشنبه ۱۸ فروردين ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۳۶ الگوی جوانان ! کاری کنیم ما نیز در جوانی ، پیرو آن عزیز باشیم . و لااقل ، رنگ و بوی خدایی و نور و صفای بندگی حضرت معبود در زندگی ها و وجود و شخصیت هایمان ، تجلی بخش آرمان زین العابدین و سیدالساجدین علیه السلام باشد ، ان شاء الله .بعد از واقعه کربلا ، امام سجاد علیه السلام «یک جوان» بود ؛ در سن حدود بیست سال . و این نیز ، یعنی پیام خوب زیستن ؛ نیک اندیشیدن ؛ و در همین جوانی بنده خدا بودن ! و الا بنده او شدن در پیری ، که شگفتی ندارد ! و نیز ارزشی ! آری ؛ امام سجاد ، امام جوانان بود ، بیش از آنکه رهبر پیران باشد ؛ و البته ، همه امامان ما این گونه بودند ؛ چنان که درباره خصوص امام حسن و امام حسین وارد شده است که "سرور و سالار جوانان بهشت" اند .و یک نکته جالب تر برای من و تو ! باری ؛ هر سجده حضرت سیدالساجدین ، پیام دار این پیغام است که : چشم از هر چه غیر دوست ، برگیرید ؛ و دیده از آنچه جز اوست ، بردارید .و آیا رو کردن به دنیا و مظاهر آن ،  تا آنجا که اسلام و انقلاب و رهبر را ندیدن ، جز مشی یزیدی و راه و روش اموی خواهد بود ؟!مگر یزید چه کرد ؟ جز پیروی از هوای نفس خویش ؟مباد آن که به خاطر منصبی دنیایی ، مثل وزارت و وکالت و کمتر از آن ، "یزیدی" در درون داشته باشید و خود ندانید !بگذار دیگران هرطورفکر می کنند همان گونه عمل کنند؛شاید روزی بیدار شوند که دیرشده است.و نکند که این "جوهر خبیث" ! در درون شما نیز باشد !و اصلاً اگر یزید و یزیدیانی در عالم پیدا شدند و حسن عزیز را آن سان به شهادت رساندند ، فقط برای این بود که «بنده» حضرت دوست نبودند ؛ و بنده و اسیر نفس بودند ! آری ، من ، پیام عاشورا را این سان گرفتم که در این دار دنیا ، باید بنده بود ؛ بنده حضرت حق !شما هر چه باشید ، از من عاشورایی تر و حسینی تر نخواهید بود!که هان ! ای عاشورائیان و دوستداران حسینی !و جالب این که با این سجده ها و بندگی ها ، عملاً به همه ما درس می داد و به تعبیر امروزین ، پیام می فرستاد !و از «عبادت» اش مهم تر ، «عبودیت» اش بود . آری او «بنده» حضرت جانان بود ؛ فقط «بند» بر او بود و بس ؛ و البته از دو جهان ، «آزاد آزاد»!آری ، هم او که فقط در یک سجده از شامگاهان تا بامدادان بیش از هزار بار ذکر حضرت دادار می گفت و پیشانی بر خاک کردگار می سائید .آری ، به "او" که سید و سالار ساجدان و زینت و فخر عابدان بود : سیدالساجدین و زین العابدین ؛ که سلام «حضرت سلام» و درود همه درودگویان عالم بر او باد .و نه فقط ساجدان عالم هستی ؛ و مسجد و خود سجده ؛ که حضرت مسجود نیز به «او» مباهات داشتند !نه تنها عابدان روزگار ؛ بلکه معبد و خود عبادت ؛ و حتی معبود عالم نیز به «او» افتخار می کردند !