از شیر سپید تر ؛ از عسل شیرین تر !

یک بار دیگر ماه رجب فرا رسید .

ماه ذکر و نافله

ماه توبه و ناله

ماه استغفار و انابه

ماه نبوت و ولایت

و ماه آمادگی برای ضیافت حضرت دوست .

پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله فرمود : «ماه رجب ماه بزرگ خداست و ماهی در حرمت و فضیلت به آن نمی رسد .... کسی که یک روز از ماه رجب را روزه بدارد باعث خشنودی بزرگ خدا گردد و غضب الهی از او دور و دری از درهای جهنم به روی او بسته شود ...»

و فرمود : «رجب نام نهری در بهشت است ؛ از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر ؛ و هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد حتماً از آن بنوشد ...»

این دستورات همه برای پیدا کردن آمادگی جهت ورود به ماه مبارک رمضان است .

آیا دیده ای کسی با سر و روی آشفته و لباس نامناسب و بدون تمیزی و آراستگی به میهمانی برود ؟ من و شما اگر به مجلس میهمانی بزرگ و مهمی دعوت شده باشیم ، امکان ندارد بدون آمادگی و با لباس و ظاهر نازیبا و غیر مناسب به آن جا برویم . ماه رجب و شعبان ، ماه پاک شدن و آراستن خویش برای ورود به میهمانی بزرگ خداست. اما اهل معرفت، ماه رجب را نیز برای خود ، ماه میهمانی مستقلی می شمارند و در آن با محبوب خویش به راز و نیاز و مناجات و عشق ورزی می پردازند . در ماه رجب ، خداوند یکی از ملائکه بزرگ و با کرامت خود را مأمور می کند تا هر شب در میان زمین و آسمان ندا کند هر بنده ای مشتاق گفت و گو با حضرت معشوق است ؛ هر که می خواهد از پروردگار خود عذرخواهی کند ؛ هر کس با خالق هستی کاری دارد ، بر پای خیزد و دامان حضرتش را بگیرد .

راستی ، آیا راهی هست که انسان بفهمد « اهل رجب» هست یا نه ؟ آری هست ؛ اگر کسی «اهل رمضان» باشد «اهل رجب» هم خواهد بود . بچه ها را دیده ای وقتی به آن ها مژده می دهی می خواهی به فلان میهمانی که مورد علاقه آن هاست برویم ، چه قدر خوشحال می شوند و هر کاری دارند رها می کنند و آماده شست و شو و پوشیدن لباس نو می شوند ؟

اهل میهمانی خداوند نیز همین گونه اند . آنان ذوق و شوق خود را از همین آغاز ماه رجب نشان می دهند . «رمضانیون» همان «رجبیون» اند .

باری ؛ ماه رجب را قدر بدانیم . علامت قدر دانستن آن نیز به این است که این ماه مانند ماه های دیگر به طور عادی و معمولی بر ما نگذرد . دعوت صاحب میهمانی را لبیک بگوییم ؛ از روزه و شب زنده داری هایش غفلت نورزیم ؛ مراقب زبان و گوش و چشم خود باشیم و البته از این بالاتر نصیب کسی است که مراقب دل خویش نیز باشد که بجز دلدار ننگرد و به غیر دلبر نیندیشد . اما این قله برای ما بسیار بلند است و بهتر است ابتدا به قله های پایین تر فکر کنیم .

در این ماه ، روز بعثت پیامبر خدا و میلاد خجسته امیر مومنان علی علیه السلام را داریم و یک مسلمان حقیقی کسی است که با هر دو بال پرواز کند . پرواز با یک بال امکان ندارد . بدون ولایت علی علیه السلام هیچ کس به جایی نمی رسد . پس بکوشیم هر در مسیر ولایت و هم در مسیر بندگی و عبادت که شرح و تفصیل همان ولایت است ، در هر دو گام برداریم .