"منظومه" بی خورشید نمی ماند !
به مناسبت سوم ماه رجب سالروز شهادت حضرت امام هادی علیه السلام
در این فکر بودم که چرا روزگار ، وجود امامان معصوم و انسان های کامل را تحمل نکردند و همه را به نوعی کشتند و به شهادت رساندند ؟!
حکمت خدا چه بوده با این که می دانسته مردم زمانه این قدر ظرفیت و استعداد ندارند که وجود این بزرگواران را تحمل کنند ، باز هم یکی پس از دیگری آن ها را به رایگان در دسترس و اختیار مردم قرار می داده ؟
پاسخی که به نظر رسید این بود :

1-    این مساله به یک طراحی کلان و بزرگ تر بر می گردد و آن این است که عالم لحظه ای نمی تواند خالی از حجت باشد . این یک سنت حکیمانه و تکوینی و تشریعی است . به عبارت دیگر ، این که مردم وجود امام را تحمل کند یا نکند یک مساله است ، و این که عالم نباید از امام خالی باشد ، مساله دیگری است ؛ مانند این که مثلاً منظومه نباید و نمی تواند لحظه ای از وجود خورشید خالی بماند ، چه ابر آسمان را پوشانده باشد و چه نپوشانده باشد . این که انسان ها امام را بکشند از روی جهل و نادانی است و این نادانی مانند ابری است که جلوی خورشید امامت را بپوشاند . به هر حال در منظومه جهان بشری خورشید حتماً باید باشد و الا این منظومه از هم خواهد پاشید .
2-    اگر چه نوع مردم روزگار قدر امام را ندانستند و در هر زمان امام خود را به شهادت رساندند ، اما در این میان بودند انسان های کمی که قدر دانستند و از امام استفاده ها کردند و بعضاً مانند سلمان و ابوذر و مقداد به مراتب بلند کمال و هدف خلقت خود نیز رسیدند . اگر به پندار ما ، خداوند به دلیل قدر ناشناسی نوع مردم نسبت به امام ، او را از میان خلق بردارد و امام را نیاورد ، آیا به استعداد انسان های مشتاق کمال و بندگی ظلم نشده است ؟
3-    خدا.وند همیشه حجت خود را بر بندگان تمام می کند . اگر او به خاطر قدر ناشناسی مردم ، امام را به آنها عرضه نکند و ارزانی ندارد ، آن ها در قیامت عذر خواهند داشت که : خدایا ، اگر ما به راه بندگی نیامدیم ، به این دلیل بود که امام نداشتیم . اگر تو امام به ما می دادی ، ما هم هدایت می شدیم !
4-    سرانجام ، ناسپاسی مردم در کشتن امام ها کار خود را کرد و خداوند آخرین امام و حجت را از دیدگان پنهان کرد تا زمانی که بشریت به بلوغ لازم و کمال کافی برای پذیرش حجت نایل آید و آمادگی ظهور امام خود را پیدا کند .
5-    وجود امام مجرای ولایت الهی در عالم است . خداوند همواره ولایت خود را بر جهان جاری می سازد . این ، اصل ربوبیت و خدایی او در عالم است . این جریان بر طبق سنت الهی به وسیله امام و حجت حق تحقق پیدا می کند . حال ، اگر بندگان به دلیل جهالت خود امام را بکشند ، خداوند به دلیل علم و حکمت خویش زمین و زمان را از امام خالی نخواهد گذارد .
در یک سخن ، خداوند هموراه فیض رسان است و فیض رسانی او هرگز قطع نمی شود و بر اساس همین صفت ربوبی است که از ارائه فیض امامت و در واقع فیض هدایت هیچ گاه دریغ نمی ورزد . حتی اکنون هم که امام و حجت خود را در پس پرده غیبت نگاه داشته ، اولاً فیض هدایت ظاهر را توسط نایبان حضرتش یعنی فقهای جامع الشرایط جاری می سازد و فیض هدایت باطن را باز توسط ولایت امام و حجت خود از طریق تصرف در دل ها و جذب انسان های مستعد از راه درون و قلب اعمال می کند . این معارف همه در زیارت جامعه کبیره که از یادگارهای بسیار برجسته و ارجمند حضرت امام هادی علیه السلام به شمار می آید ، بیان شده است و امید آن که قدر این یادگار بزرگ را بدانیم و با آن بیگانه نباشیم .
شهادت جانگداز هادی امت ، حضرت امام علی نقی علیه السلام تسلیت باد .